"POMYŁKA" część VI

Tego samego dnia...

Nawet nie wiem dlaczego i kiedy zaczęłam biec. Nagle znalazłam się na skrzyżowaniu ulic "Mrocznego Cienia" i "Jogurtów Musli" wyjęłam telefon i wysłałam sms'a: "Za 10 minut na plaży Saunt Beach w tym miejscu co zawsze. Weszłam na plaże i rozłożyłam koc. Siedziałam tak sama i myślałam. Za nim zdążyłam się obejrzeć. Brajan już siadał obok mnie na kocu.
- Co się stało? - zapytał zmartwiony
Nie spojrzałam mu w oczy. Patrząc przed siebie powiedziałam:
- Zerwałam z Danym, to koniec
- Jeżeli uważałaś, że tak będzie dobrze to zgadzam się z twoją decyzją.
Przez dłuższą chwilę siedzieliśmy w milczeniu. Poczułam jego rękę na moim ramieniu, położyłam się, a on położył się tuż obok mnie, położyłam głowę na jego klatce piersiowej, o on zaczął gładzić mnie po głowie.
Nawet nie wiedziałam, kiedy zasnęłam...
Kiedy się obudziłam... Brajan siedział na brzegu morza. Wstałam i powędrowałam w jego kierunku. Usiadłam obok niego. A on popatrzył na mnie i spuścił głowę grzebiąc w piasku.
- Co się dzieje? - zapytałam cichym szepczącym głosem kiedy opierałam się o jego bark.
- Miłość
Nie rozumiałam zbytnio o co chodzi, ale nie dawałam za wygraną.
- O co chodzi?
Po dłuższej chwili milczenia wydusił z siebie:
- Kocham Cię, choć ze względu na naszą przyjaźń nie powinienem, ale nie mogę znieść uczucia, że nie mogę Cię pocałować, przytulić ale nie tak po przyjacielsku, tylko tak żeby wszyscy wiedzieli, że Cię kocham. To uczucie miłości i pożądania zaczyna mnie wyniszczać od środka.
Popatrzył na mnie, wiedziałam co powinnam powiedzieć, ale nie mogła, bałam się.
Brajan zaczął się do mnie przybliżać, a ja wiedziałam do czego dąży. Po chwili nasze usta się styknęły. Na początku delikatnie, ale z każdą chwilą coraz mocniej. Chciałam tego, chciałam żeby ta chwila trwała wiecznie. Spędziliśmy na plaży calutki dzień. To był jeden z najlepszych dni mojego życia. Brajan odprowadził mnie do domu, szliśmy calutką drogę za rękę, pierwszy raz mogliśmy to robić bezkarnie. Ja byłam wolna, nie byliśmy już właściwie przyjaciółmi tylko kimś więcej, więc nic nie stało nam na drodze do szczęścia. "Kto by pomyślał, że się w nim zakocham?"
-Ehhh... Musimy się pożegnać niestety... - westchnęłam kiedy dochodziliśmy do drzwi mojego domu.
Kiedy już miałam przekroczyć próg mieszkania, Brajan złapał mnie za rękę, przyciągnął do siebie i jeszcze raz namiętnie pocałował. Kiedy weszłam do domu, nie dało sie nie zauważyć, że jestem szczęśliwa. Za nim mama zdążyła zasypać mnie tysiącami pytań, pomknęłam do swojego pokoju.

Zasnęłam ...

Dni mijały nie ubłaganie byłam szczęśliwa z Brajanem być może to czego mi brakowało to był właśnie ON. Tak bardzo mocno go pokochałam.

SOBOTA
Rano obudził mnie dźwięk sms'a:
- Czy moje słoneczko już wstało>?
Po krótkiej chwili odpisałam:
- Twoje słońce właśnie wstało.
- Co powiesz na to żebyśmy wyskoczyli dziś na imprezę ?
- Czemu nie?  Z chęcią poznam twoich przyjaciół.
- Będę po ciebie po 19:00 :*
- Dobrze będę czekać.

Po tym jak odpisałam poleżałam jeszcze godzinę w łóżku i wstałam. Włosy związałam w niedbały kok i poszłam pod prysznic. Kiedy wyszłam z łazienki, na moim łóżku siedziała mama. Popatrzyłam się na nią chwilę po czym powędrowałam do szafy, kiedy otworzyłam drzwi sterta ubrań wyleciała na mnie, wzięłam koszulkę i krótkie spodenki po czym resztę ubrań wrzuciłam do szafy zamykając szybko drzwi tak żeby już nic nie wyleciało. Nie miałam ochoty dziś na sprzątanie.
- Może chcesz o czymś porozmawiać?
- Niby o czym takim ?
- Ostatnio nic mi nie mówisz, może powiesz mi coś o tym przystojnym chłopaku z którym ostatnio spędzasz tyle czasu ?
- Co tu dużo mówić spotykamy się, jest fajnie, on lubi mnie, ja jego więc jest dobrze.
Powiedziałam po czym zeszłam na dół, zostawiając mamę samą w pokoju. Zjadłam kanapkę i przez dobre pół godziny patrzyłam się w sufit. Kiedy nagle zadzwonił dzwonek do drzwi. Wstałam i powolnym ruchem otworzyłam drzwi ku mojemu zdziwieniu w drzwiach stał nie kto inny tylko Dany z bukietem róż i pudełkiem czekoladek.
- Co ty tu robisz ? - zapytałam zdenerwowana
- Przeszedłem Cię przeprosić.
- Ty minie ? - zapytałam zdziwiona - Przecież to ja od ciebie odeszłam.
- Wiem, ale ja też się nie zachowałem, tak jak powinienem i chciałem Ci powiedzieć, jeżeli będziesz czego kolwiek potrzebowała albo po prostu będziesz chciała pogadać to wiesz gdzie mnie znaleźć.
Włożył mi kwiaty w ręce i tak po prostu poszedł zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć. Szczerze mówiąc zrobiło mi się głupio i tak strasznie źle. W tej jednej chwili pierwszy raz od dłuższego czasu zwątpiłam we wszystko co do tej pory zrobiłam.




Ponownie chciałabym was przeprosić że rozdział pojawia się tak późno. Ale mam nadzieję że było warto!
~`Jeżeli już dotrwałeś do końca to proszę pozostaw po sobie komentarz, bardzo mi na tym zależy.
~`Jeżeli Ci się podoba ten blog i chcesz być powiadamiany o kolejnych postach. To proszę wejdź w zakładkę "SPAM" i pozostaw tam swój nick z Twittera, e-mail lub co kolwiek. A obiecuje, że będziesz wiedział o wszystkim co się pojawi na tym blogu!
~`Dziękuje, że jesteście i to czytacie! <3
~ 25 komentarzy nowy rozdział <3